en sevilen şarkı çaldığı an ezanın okunması

5 dakika beklettiren şeydir. aslında düşününce ne kadar naif şekilde saygı duyduğumuzu fark ediyorum.

tam sinirleneneceğim anda, sinirlenmekten utandığım şeydir. sonra "hayır en sevdiğin şarkı o değil bu duyduğun olmalı" diyip ezana eşlik ediyorum

şarkıyı kapatıp ezan bitince açarsın. edit: başlığı ben açmadım bana kaldı

Allah' ın bizleri sınadığını düşündüğüm anlardan biridir. saatlerce kısık sesle dinlediğin müziğin tınısı "ben bu ses yüksekliğinde dinlenemem" diye sana davet gönderir, sen biraz daha yükseltirsin müziğin sesini, sonra hocanın sesi yankılanır... kapatırız müziği sorun değil ama duygu geçişini yapamıyoruz hocam. hep birbirimize bir geç kalınmışlık hali...

Şarkının sesi biraz daha fazla açılarak ezanın sesi bastırılmalıdır. Günde 5 vakit çalıyor zaten ezan.

(bkz: ilahi mesaj) Kulaklığı çıkarmayıp şarkıyı durduruyorum bazen, ikisinden de vazgeçmemiş hissettiriyor.

ezanın sesini kısıp şarkı bitince açarım. saygı duymak lazım bazı şeylere.

Anısı var hoca, anısı var diye serzenişte bulunulur.

Kulaklık takılı ve dışardaysam müziği durdurup kulaklığı çıkartmam görenler günahımı alsın diye